Terapeutyczny potencjał dźwięku znali już Platon i Arystoteles. Bóg Apollo był boskością muzyki i medycyny. Jednak dopiero od niedawna medycyna zainteresowała się muzyką. Również ze względu na potrzebę znalezienia alternatywnych podejść terapeutycznych do leków, zwłaszcza w przypadku chorób neurologicznych i psychiatrycznych.

Ale czym jest muzykoterapia? Zgodnie z definicją jest to sposób na zbliżenie się do osoby która używa muzyki lub dźwięku jako narzędzia komunikacji niewerbalnej, aby interweniować na poziomie rehabilitacyjnym lub terapeutycznym w określonej liczbie stanów patologicznych lub parafizjologicznych .

Podczas gdy badania naukowe nad muzykoterapią są coraz częstsze, technologia odgrywa również pierwszorzędną rolę w próbie identyfikacji dźwięków terapeutycznych. Testowane są algorytmy zdolne do emitowania dźwięków w leczeniu określonych stanów fizycznych: od stresu, przez demencję, po ból.

Uniwersalność dźwięków muzycznych została naukowo udowodniona w 2019 roku w badaniu opublikowanym w czasopiśmie Science. Jest to jedno z największych i najbardziej kompletnych dzieł o muzyce, jakie kiedykolwiek powstały. Autorzy przeanalizowali ponad sto lat badań etnograficznych i etnomuzykologicznych w 315 kulturach, dochodząc do wniosku, że w odniesieniu do tego samego kontekstu lub funkcji (sytuacje formalne, podżeganie, obrzędy religijne) cała muzyka świata jest do siebie podobna, ponieważ są wspólne.

Innymi słowy, muzyka przenika życie społeczne w podobny sposób na całym świecie: kołysanki, piosenki miłosne czy podżeganie do wojny, niosą ze sobą wspólne cechy we wszystkich kulturach. Krótko mówiąc, kultura ludzka zbudowana jest na wspólnych blokach psychologicznych na całym świecie, co przekłada się na rodzaj gramatyki muzycznej. Wyniki nie dziwią, biorąc pod uwagę to, co już wskazał Steven Mithen, według którego muzyka jest pierwszą formą języka, gdyż jest prajęzykiem uniwersalnego języka, który wyrasta ze śpiewu.

Wyniki badań naukowych, trwających od ponad pięćdziesięciu lat, wyjaśniają rolę, jaką muzyka, dzięki komponentowi rytmu i synchronizacji, może odgrywać w leczeniu niektórych zaburzeń językowych, takich jak dysleksja, ale także w rehabilitacji chorób neurodegeneracyjnych, np. choroba Parkinsona.

W pierwszym przypadku słuchanie niektórych utworów muzycznych może odbywać się w domu, nie wymaga obecności terapeuty i jest dobierana pod wpływem aspektów kulturowych i osobistych gustów. Prawdziwa muzykoterapia opiera się natomiast na relacji muzykoterapeuta-pacjent oraz na aktywnej interwencji obu, także poprzez użycie prostych instrumentów muzycznych. Wszystko zależy od celu.